Ranya - buikpijn

 

Ranya heeft echt geen zin in school vandaag. Maar ze wil ook niet spijbelen, dan gaan haar ouders heel boos zijn. Misschien kan ze wel een tussenweg vinden.

Ze loopt naar de keuken en legt haar handen op haar buik.

‘Mama, ik heb buikpijn.’

‘Dat gaat wel over’, zegt mama. ‘En vertrek nu maar, je komt nog te laat op school.’

Tot zover het medelijden. Ranya zal met iets straffers over de brug moeten komen. Ze grist stiekem een pot snoep uit de kast en neemt die mee naar haar kamer. Ranya kan snoepen als de beste, in geen tijd is heel de pot leeg.

En komt de buikpijn echt opzetten.

Ze gaat opnieuw naar beneden. Deze keer blijft mama haar langer aankijken.

‘Je ziet er bleek uit’, zegt ze.

‘Ik zei toch dat ik me niet lekker voelde!’

Mama pakt haar jas en trekt Ranya mee.

‘Dan gaan we maar beter ineens naar de dokter.’

Naar de dokter? Daar heeft Ranya geen zin in. Ze wil gewoon lekker rustig thuis zitten, ze wil helemaal niet naar de dokter.

‘Ik zal wel gaan’, zegt ze. ‘Moet jij niet gaan werken?’

Mama twijfelt. Ze moet inderdaad gaan werken.

‘Oké, ga jij dan maar. En koop meteen medicijnen bij de apotheek. Dan ben je vanavond al heel wat beter. Doen, hè!’

Ranya knikt en wacht tot mama de deur uit is. Medicijnen nemen? Ze denkt er niet aan. Ze is niet ziek, dus hoeft ze ook geen medicijnen. Maar ze moet zich wel voorbereiden. Ze loopt naar de ijskast en neemt een fles spuitwater. Daarna zoekt ze in de kast naar een rolletje muntjes. Hebbes. Exact wat ze nodig heeft.

Wanneer haar mama die avond thuiskomt, ligt Ranya op de zetel te slapen. Of beter: te doen alsof ze slaapt. De televisie heeft ze net uitgezet. Het was een heerlijk dagje bingewatchen.

Mama wrijft over haar hoofd en legt haar deken nog een beetje beter over haar schouders. Voor haar op de salontafel staat een glas bruiswater met een muntje in. Het perfecte middel tegen nepbuikpijn!