Leugens van leerlingen - Deurne 2022
Ayoub - Soldatensoldij
Ayoub is teleurgesteld wanneer hij de voorraadkast in de keuken opent. Alle lekkere dingen zijn op. Geen snoepjes, geen koekjes, geen chocolade. Waarom hebben ze niets in huis? Er is vast weer iemand op dieet.
‘Ik ga even skaten!’ roept hij naar zijn ouders.
Niemand zegt dat hij niet mag gaan, dus neemt hij zijn skateboard en wil de deur uit glippen. Maar dan valt zijn oog op de handtas van mama, en op de portemonnee die er een beetje uitsteekt. Ayoub kijkt even om zich heen, opent dan razendsnel de portemonnee en grist er een briefje van twintig euro uit.
Niet veel later komt hij weer thuis met een grote zak snoep. Hij was eigenlijk nog groter, maar Ayoub heeft al de helft van de snoepjes onderweg opgegeten.
‘Waar heb je die vandaan?’
Mama staat voor hem, haar armen gekruist voor zich.
‘Eh, gekocht’, mompelt hij. ‘Ik was met Rayan gaan skaten en plots vonden we geld.’
Mama lijkt hem niet meteen te geloven.
‘Gewoon gevonden?’
‘Kan toch?’
Het geluid van de bel doet hem opspringen. Goed, een beetje afleiding. Hij draait zich om en opent de deur. Een grote soldaat staat met getrokken wapen voor hem. Geschrokken steekt Ayoub zijn handen in de lucht.
‘Sorry’, zegt de soldaat, en hij laat zijn wapen zakken. ‘Ik wilde vragen of jullie toevallig een briefje van twintig euro hebben gevonden. Het is hier ergens uit mijn zak gevallen.’
‘Dat zou kunnen’, zegt mama meteen. ‘Ayoub heeft...’
‘Nee!’ roept Ayoub.
Mama denkt natuurlijk dat hij het geldbriefje van de soldaat heeft gevonden, maar dat klopt helemaal niet. Het geld komt uit de portemonnee van mama, dus het geld van de soldaat moet ergens anders liggen.
‘Nee?’
‘Nee’, zegt Ayoub nu iets kalmer. ‘Maar ik wil je wel helpen zoeken.’
De soldaat knikt dankbaar en zet een stap naar voren.
‘Als we het vinden, trakteer ik je op een ritje in mijn straaljager.’
Ayoubs ogen worden groot. Zou hij dat echt doen? Dat zou wel supercool zijn. Terwijl hij de soldaat naar buiten duwt, bukt hij zich en neemt een nieuw briefje uit de portemonnee van mama. Die vlucht zal hem niet ontsnappen.
In de straat doet hij even alsof hij hard meezoekt, maar veel geduld heeft hij niet. Al na enkele minuten roept hij: ‘Gevonden!’
De soldaat kijkt naar het briefje in zijn hand en glimlacht. Hij steekt zijn hand uit. Maar ze worden onderbroken door Ayoubs moeder. Die komt aangerend met een paraplu in de aanslag.
‘Dief!’ roept ze luid.
Ayoub begint een beetje te trillen. Mama heeft gemerkt dat hij geld uit haar portemonnee heeft genomen. Dat wordt vast een fikse straf. Maar dan ziet hij hoe mama naar de soldaat loopt en op zijn hoofd slaat met de paraplu.
‘Dief!’ roept ze nog eens. ‘Hoe durf je? Zomaar mijn huis binnenkomen en dan geld uit mijn portemonnee stelen!’
De soldaat heft zijn handen boven zijn hoofd. Hij is te verbouwereerd om mama te doen stoppen.
‘Geef terug, leugenaar!’
Ze graait het briefje uit de handen van de soldaat.
‘Is dat alles?’
De soldaat knikt, weet niet hoe hij zich moet gedragen.
‘Scheer je dan nu maar weg!’
Met gebogen hoofd druipt de soldaat af. Ayoub kijkt naar zijn mama. Hij wist niet dat ze zó kwaad kon worden. Gelukkig keert haar woede zich niet tegen hem. Hij maakt een afkeurend geluid, terwijl hij met zijn hoofd schudt.
‘De soldaten van tegenwoordig zijn ook niet meer te vertrouwen.’